Доволното количество вода што го испив на последната чешма ми ја раздвижи крвта низ дамарите, доволно да ме соочат не само со драматичната ситуција во која се најдов, туку и да ме наведат на мисли кои сигурно произлегуваа од силната доза на страдање.
               
             
           
            
            
              „Атеистички музеј“
               од Луан Старова 
              (1997)