П.В.: А близнак во тревките чај, или во етеричните испарувања на тревките, или близнак на некој бран среде океан што токму издишува, или само некаква капка што ќе се слизне, и крај, израмнети енергии, ентропија, смрт...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 19-20“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Несмасен и збунет Арсо се движеше без телесна тежина и сиот беше само некаква намера, некакво демнење и страв за нешто.
               
             
           
            
            
              „Пустина“
               од Ѓорѓи Абаџиев 
              (1961)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Пијаниот издава само некакви неартикулисани звуци, Дара му ги собува чевлите , го покриваат).
               
             
           
            
            
              „Гладна кокошка просо сонуе“
               од Блаже Конески 
              (1945)