Кој се ослободил од мегаломанската фантазија дека    судбината на Хрватска е нешто единствено на светот, нешто што ни е сфатливо само нам    Хрватите во екстаза од сопственото национално чувство и што белосветските игноранти    никогаш ни приближно нема да можат да го разберат, тој знае дека порано или подоцна    на местото на овој самиот-себеси-направен аутизам ќе мора да настапи рационалното    комуницирање со светот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)