„Спојот на технологија , контрола и страст во време на доцниот капитализам, и обидот тој да се раскине“, како што вели истражувачот на медиумите Peter Weibel , „се теми на неговите текстови“.         Burroughs рано го воведе поимот на вирус во својот книжевен универзум.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Слушнав само како казанчето уште еднаш се пушти, при што тетка Олга испушти нов вресок и продолжи да плаче, но овојпат не воздржувајќи се, викајќи и завивајќи на сиот глас.
               
             
           
            
            
              „Чкртки“
               од Румена Бужаровска 
              (2007)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Следното утро уште рано го одведовме коњот во лозјето на Џон Биро и го оставивме во шталата.
               
             
           
            
            
              „Црни овци“
               од Катица Ќулавкова 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Горчин рано го загуби татко му, тукушто влезе во пубертет, и мајката беше онаа силна потпора што го отшколува и што го изведе на вистински пат.
               
             
           
            
            
              „Слово за змијата“
               од Александар Прокопиев 
              (1992)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Јован тропна, ги зеде торбите и сакмата ги натовари на неговите маски и уште со два три саати рано го напуштија темното и толку омразено планинско селце.
               
             
           
            
            
              „Толе Паша“
               од Стале Попов 
              (1976)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Изутрина рано го видов најпрвиот зрак на сонцето, црвен како вжарена игла.
               
             
           
            
            
              „Ветришта“
               од Радојка Трајанова 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  - Така му било пишано... - продолжи тетка ми Марија, - рано го зеде Господ, - прошепоти низ солзи, вртејќи се зад неа да ја погледне фотографијата.
               
             
           
            
            
              „Чкртки“
               од Румена Бужаровска 
              (2007)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Тоа попладне Џон Биро дојде кај нас со својата чеза и ѝ го покажа на мајка ми коњот што бил украден и вратен.    – Не знам што да мислам, – рече тој. – Коњот е посилен од секојпат.
               
             
           
            
            
              „Црни овци“
               од Катица Ќулавкова 
              (2012)