рамнодушно (прил.) - ги (зам.)

Рамнодушно ги мразам сликите кои како дежаву се појавуваат пред моите очи тогаш кога најсилно посакувам да ги заборавам, во нив имаше нешто трагично, инсинуации, глува тишина и привид на среќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, не можев да ги симнам, потсвесно сакав да се измачувам, да гледам во тие неподвижни опскурни референци на некогаш среќни лица и да повторувам колку длабоко ги презирам тие очи и тие усни кои љубовта ја претворија во болка, или уште полошо во рамнодушност, како никогаш и да не било.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога ја подадов главата од отворот на шаторот за да го видам непознатиот човек, татко ми на неговото прашање рамнодушно ги крена рамењата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Баждар рамнодушно ги собра рамениците.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А вие каде? Пенчо рамнодушно ги подвитка краиштата на белите усни: - Вака, по чтици. На Водно.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Што барате во мојата куќа?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа рамнодушно ги посматра гостите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Луѓето рамнодушно ги гледаат двајцата кловнови.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)