Инаку, Чаршијава заживеа одново со Ликовната академија, на почетокот на           осумдесетите, луѓето почнаа да излегуваат и навечер, но полецка прекинаа некаде           87-8-та, па после дојдоа фрките и денес бавно луѓето, пред сѐ младите, пак некако се           враќаат во Чаршијава.           А тоа што градов не вложува ништо во еден од своите клучни симболи, во својата           „копча”, бидејќи она што Македонија е на Балканот, да речеме, тоа е Турската           чаршија за Скопје, сврзно ткиво.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)