„Кога седиш во студена просторија и притоа гледаш оган што е пооддалечен од тебе уште повеќе ти студи“, рече момчето.
               
             
           
            
            
              „Желките од рајската градина“
               од Србо Ивановски 
              (2010)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Зошто понекогаш езерото се проѕева ширум
   божем е бел тигар, бела мечка
   се надига како квасец подготвен
   за најголемиот леб на светот
   (ти викаш светот не е само она кое се гледа
   од оваа страна на видиковата линија
   и сѐ повеќе ти верувам!)?
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ти паѓа жал за човекот, ама повеќе ти е жал за тебе и го испушташ меѓу буките.
               
             
           
            
            
              „Пиреј“
               од Петре М. Андреевски 
              (1983)