Погледнувајќи го така стражарот, Пискулиев можеше да заклучи дека неговото лице не издава ништо 
 грозно, ништо што би влевало во човека особено тревога, ами напротив, иако строго, што е во моментов сосем разбирливо, тоа изразува извесна мерка на правичност, а од тоа повеќе на Пискулиева ништо и не му треба.
               
             
           
            
            
              „Послание“
               од Блаже Конески 
              (2008)