Но сепак слушај, да ти раскажувам уште... И раскажува Бошко долго, како било и што било, си ја откри пред мачорот радоста, раскажуваше раскажуваше, а мачорот затоплен во неговата прегратка предеше, предеше и така двајцата несетно заспаа.
               
             
           
            
            
              „Било едно дете“
               од Глигор Поповски 
              (1959)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И раскажува Бошко долго, како било и што било, си ја откри пред мачорот радоста, раскажуваше раскажуваше, а мачорот затоплен во неговата прегратка предеше, предеше и така двајцата несетно заспаа.
               
             
           
            
            
              „Маслинови гранчиња“
               од Глигор Поповски 
              (1999)