Глетката е необично променива: час гледаш како сите добро се знаат, среќни се што заедно овде безгрижно си го поминуваат времето фалејќи се еден другего за сè што направил и истовремено се прават како никој никого да не познава дури и како секој од секого да се срами.
               
             
           
            
            
              „Балканска книга на умрените“
               од Мето Јовановски 
              (1992)