Црно, како од рофја јагленосано  кученце, потскокнува, 'ржи,  слушаш како му зрее семето,  и како му се приближуваш -  сенката на детето некогаш што си играше  со него - исчезнува.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Се сеќава, памети птицата  пустошат околу неа сега  кога беше живот...  ***
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)