Лектира
 
   
 
   кнезу Репнине
   пукната калино во мозокот
   црвено во копнежот се всадуваш
   прибираш сѐ што е светло
   безграничен
   меѓу корици
   мирисаш на бебе
 
   те канам
   чај да се напиеме
   зимата да ја згаснеме
   небаре жед
   ти седумдесет и шестата
   јас тебе
   да те видам
 
   меѓу луѓето немаштија
   во мене исто така
   - има што да видиш
 
   дождот се самоубива кога врне
   за да постои мора да врне
   зли абери како метафори ме следат
   ѝ се ближи крајот на неизвесноста
   репнине
   литературо!
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)