Тоа е комуникативност           на мошне тесна група конкретни луѓе, оние што погоре ги споменавме.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Од Витгенштајновата гледна точка и поимот на смислата која ја трансцендира           употребата и повикувањето на едно интенционалистичко објаснување на разбирањето на           говорникот се длабоко несродни.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  За Витгенштајн врската помеѓу двете тези е мошне тесна и           функционира на следниов начин: доколку се прифати интенционалистичкото објаснување на           разбирањето на говорникот, со тоа се прифаќа и дека сфаќањето на еден израз може да биде           интернализацијата на една објективна смисла, нешто фиксирано со помош на услови кои се           независни од праксата на говорникот и согласноста на заедницата.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)