многу (прил.) - човек (имн.)

— Кога умираат многу луѓе, вели Горачинов, кучињата вијат, а лисиците лаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И со та негова богаштина се радвел многу човеков.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Многу луѓе така остануваат одземени од стравот и не знаат што да направат повеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во тоа место беше се направил еден бој и многу луѓе имало истепани и изоставени по планината, та поради мршите беа се собрале орли да јадат од мршите.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)