многу (прил.) - дечиња (имн.)

Многу дечиња, особено девојченцата од нејзиното одделение, ѝ завидуваа на заштитникот Мурџо, особено што со него можела да зборува како со жив човек.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Низ полето кога помина Водолеа дотече една тиха река И многу дечиња крај брег си играа, Низ полето кога помина Водолеа Три дена сонце јасно угреа И в тихо соне земјата спиеше.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)