многу (прил.) - болка (имн.)

Одбојноста кон машкиот род, кој ѝ зададе толку многу болка, постепено исчезнуваше со погледот во мажественото лице на Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По месечина две раце си гледаа нагоре И низ многу темно со многу болка во душата Низ полето усама некаде си одеше човек.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Чана е прибрана во истинатото брложе крај мајка си со стисната уста и со многу болка во срцето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)