Беше планински чај, Змејко летоска го имаше брано по висовите и камењарите над рудините уште нераспупен, го береше за дома, но секогаш остануваше и тука по некоја китка да се најде.
               
             
           
            
            
              „Белата долина“
               од Симон Дракул 
              (1962)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
               
                  Или е онаа, се насмевнува Богдан, што летоска го касна и бара да му прости?
               
             
           
            
            
              „Животраг“
               од Јован  Стрезовски 
              (1995)