Сега заговорниците веќе имале минимални услови да минат конкретно во акција.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Додека модернизмот бегаше од „комуникативните клишеа“ (Куспит), изјавата на Хирст својот праузор како да го пронаоѓа токму во исказите од традицијата на поп-културата, а конкретно во дефиницијата за поп-културна комуникација изречена во една песна од Beatles: "Half of what I say is meaningless, but I say it just to reach you..." (Julia).
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Солунските атентати се сметале како повод, но сепак се барало - што уште конкретно во Битола послужило како повод башибозукот да излезе на улица.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Се разбира, значењето на оваа фотографија е токму во тоа што нè прави свесни за овие наши потиснувања.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Маргина 37 177 на една неуспешно потисната комичност, но и на едно реинсценирано задоволство како некаква потемкинизација на смртта.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Од друга страна, и конкретно во нашето општество - ова како уште еден аргумент за смислата на „ретроградните” согледби, или, попрво, согледбите за „ретроградноста” на нештата - зајакнуваат токму некакви анти-реформаторски тенденции и јакне конзервативната и архаична свест.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)