Очите им се како зрна бисер, светат и пронижуваат како сабји.
               
             
           
            
            
              „Вежби за Ибн Пајко“
               од Оливера Николова 
              (2007)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ова мора да биде разговор
   меѓу мене и тебе, затоа
   раскажувам и понатаму
   во прво лице еднина
   („Јас“ си Ти, и јас!):
 
   најдена среде ѕидините на манастирскиот двор
   излегов од себе, негде вон, неволно
   и брзо-брзо се прибрав
   како зрна жито расфрлени за колвање
   збирај-збирај, не се дособира!
               
             
           
            
            
              „Ерато“
               од Катица Ќулавкова 
              (2008)