Сега единствено ноќта се движеше во душите на двајцата луѓе привиени над нивниот осамен оган во дивината; мракот молкум се вовлекуваше во нивните жили и тивко им баботеше во слепоочниците и зглавките од рацете.
               
             
           
            
            
              „Лек против меланхолија“
               од Реј Бредбери 
              (1994)