Другарот Дримски, ќе се чувствуваше навистина како јагула предолго останата на суво, доколку не кажеше за прв пат:  - Другар Јаворов, далеку отиде биологот Горски.
               
             
           
            
            
              „Патот на јагулите“
               од Луан Старова 
              (2000)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Тој најпосле започна:  - Многу, многу далеку отиде... да бевме сами некако ќе куртулеше.
               
             
           
            
            
              „Атеистички музеј“
               од Луан Старова 
              (1997)