Тој пак писна.             – Нејќеме ѓевреци, сакаме дома... – по него пак прифатија другите.           – Аха! – си мрмна кадијата. – Оној веќе разбира што ќе биде, па запиња – дома – и пак му се обрна на стражарот:      – Земи, Ибро, оној големиот да потсечиш јазикот да не вика многу.
               
             
           
            
            
              „Калеш Анѓа“
               од Стале Попов 
              (1958)