безгласно (прил.) - ги (зам.)

Полната бабица ѝ љубезничеше на инспекторката, понизно клекнуваше пред сина ѝ, ги стискаше неговите коленици и безгласно ги мрдаше на црвените усни.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)