црн (прид.) - ѓавол (имн.)

Нишката се спушташе од сонцето.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Несреќниот ѓавол црн ѓавол го зел.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Никола се најде со триста маани: стар, подгрбавен, подискривен, сипаничав... никоја не го земаше и сега за да се ожени и црн ѓавол би станал...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Та кога ќе ги додадеш и пустите пари и стока од Антица, како што ти реков: „ништо не го запира да стане и црн ѓавол“!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Со првите мугрени петли го заборавале спокојот на продуваниот празник и им се враќале на пештерите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И црниот ѓавол можел да ги почитува тие луѓе како што можел да се восхитува и од нивните жени, повеќето трудни, кога ги пречекале на патот кон шумичката бабуњосаниот Адам Лесновец и попот Панделиј; лицата им биле тврди, како изделкани со чеканите на мажите од сив, модар и зелен камен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој како црн ѓавол се лизгаше по брегот надолу, потоа како јаре се префрлаше од карпа на карпа, непрестајно мавтајќи ми со рака викајќи ме по него.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Макар жив потсетник на ренесансата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Пред портата на горбиштата еден огромен црн ѓавол со рогови му се здава на Галилео и му бара влезница за гробиштата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Во сенките на приквечерјето Диви птици ко црн ѓавол завиваат А мислата се губи во провевот Од нивните скршени крилја.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И како поскапо ќе му се продадат и на Дворецот и на црниот ѓавол, ако затреба.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)