црн (прид.) - кукавица (имн.)

И за вистина, Силјане, клетвата од старецот, што ги колна прадедови ни, ни се исполни и до неколку години сите деца од лошата сипаница изумреа и останале сите како црни кукавици без челад; да му е милост на Бога, зер нејќел да нѐ сотре сите, ами и дошол на старата од стариот на сон за да им каже на дедови ни да појдат кај изворите и во едниот извор да се искапат, та ќе се сторат штркови, и да прелетаат бело море и црно, та да појдат во вашата земја и тамо челад да родат и да ги изгледаат, та пак овде да си дојдат и да се искапат во другиот извор, та да се сторат пак луѓе.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Имале среќа мајка ти и татко ти, имале среќа, да не останат црни кукавици - си зборуваше тивко, тетка Рајна, сама за себе, притискајќи нѐ до своите скутови.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Сите од селото - небаре една рода... сам сама жена ... црна кукавица... и камен би се сожалил, а не душа човечка.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Крилја ми се скршени... не можам да летам како црна кукавица.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Додека Сирма, и да се врати, ќе биде црна кукавица до животи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)