црвен (прид.) - крст (имн.)

Во војничка униформа и со торба со знакот на црвениот крст обесена на рамо, оди меѓy ранетите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ДОРТМУНДСКИОТ експрес се формира во Црвен Крст кај Ниш, од две експресни композиции, од таа од Атина и од таа од Истанбул.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
— Пријавете се во Црвениот крст, ми велат, ама и за таму е доцна. Море ампа, море рампа!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во Букурешт имав повеќе средби со претставници на Црвениот крст на Романија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме ставија во Црвениот крст на Македонија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе испратам писмо до Меѓународниот црвен крст, а на списокот што ми се враќа, името на детето го нема.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Првин ме сместија во болницата на Црвениот крст, но, кога ја видоа раната, ме однесоа во воената болница.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме назначи секретарката на Црвениот крст во Алма Ата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не отидов дури ни во Црвениот крст да си го земам следувањето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И одам јас во Романија, како висок службеник на Црвениот крст на Југославија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
21 „Важно известување“ - го започна состанокот Томе „со подмлаткарите на Црвениот крст во текот се подготовките за акцијата против пушењето и алкохолизмот, и против дрогата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Оттука нѐ презедоа Унгарците. Тие, веројатно, беа од Црвениот крст.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Негде во средината на пролетта ( а кој да ја забележи пустата пролет?) пред нивниот влез застанаа два џипа со црвени крстови од страната, под крстовите на едниот македонско писмо, а на другиот грчко, и бидејќи беа најавени со писмо по пошта нив ги пречекаа Пелагија и Чана, меѓу нив трите внучиња на баба Петра и дедо Костадин променети во нови алишта, избањати со миризлив сапун двете девојчиња убаво исчешлани и со панделки во косите, а машкото убаво потстрижно и со патец над левото уво.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Скоро незабележливо се тенчеше белата долама на Водно, а долу во градот одамна е веќе сивкаво кална разџваканост, па Пелагија и Чана успееја да стигнат до познатата зграда на Црвениот крст за да го осигурат враќањето на внучињата на бабата Петра и дедото Костадин.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Остана уште обврската внучињата на баба Петра и дедо Костадин да ги подготви за враќање кај нивните родители, дури не смее ни да чека ако веќе еднаш овде се појавиле од црвениот крст, туку да се загне самата и да ги пронајде кривулестите патчиња што побргу ќе ги однесат во родителската прегратка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Добро тоа, но ние пак не се даваме, ви велам, целата таа пролет како ѕвериња, нè ловеа одреди добротвори од црвениот крст, одреди воспитувачи и секакви ловци.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Ете, помина со рамнодушност низ мојата лутина“, си реков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Добив писмо преку Црвениот крст“, рече,„од мојот племјаник.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Од синот на братот“, објасни свртувајќи се кон мене.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потемкин несаден а никнат: пекарите полни лебови, бонбони во продавниците, привид што не се заборава – евреите ги уживаат сите права сите имаат од потребното повеќе згора и свират оркестри, пеат хорови - додека да заврши посетата на црвениот крст благосостојба на реверс просто да ти завидат гостите а потем сѐ по старо,
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Се случуваше некое од овие деца да замине на летување во некое летувалиште на Црвениот крст, а зад тоа стоеше секогаш Мајка, дискретно криејќи ја својата добрина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Па ќе фрлаат разни порези и прирези по куќите: не знам за Црвен Крст, не знам за Народна одбрана, за ова, она...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И иди пак визитата со црвени крстови, и пак се растура мирис од јод и од ракија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)