фрлен (прид.) - коска (имн.)

А таа, Ганка, била испиена, со преголеми очи од глад и со гребаници по лицето и по рацете од ноќно или скриено дневно движење низ боцкави грмушки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А не се одвојуваа ни вечерта кога полковниците отидоа на спиење: одеа по нив, ги следеа сѐ до конаците надевајќи се дека пак ќе им бидат фрлени коски.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Како фрлена коска - чека да биде глодана...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не знаеле дека патем ги глодала фрлените коски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)