Пречките и грешките во филмската текстура директно се                                   надоврзуваат на оваа естетика, а силните контрасти, без                                   сиви тонови, на раните Ворхолови филмови им даваат                                   дводимензионалност карактеристична за неговите платна.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ворхол исто                                   така и во својата ликовна работа ги подржуваше типичните                                   грешки на медиумот (расипувањето како креација).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 15-16“
              
              (1995)