Сите имаат     имиња како од некаква криминалистичка оперета, или филмски прекари (Рафал,     Џони, Браво, Скот...), го премолчуваат својот идентитет, чекорат по облаци, благо,     речиси нежно се лизгаат кон смртта и на крајот себе си го дозволуваат луксузот на     кукавичлакот за конечно да фрлат сенка на својот „имиџ“.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 26-28“
              
              (1996)