На тоа најмногу се радуваше мајката Роса веќе навистина сосема сами во подрумите, а и Чана и Митра онде во шталите островски, и Пена и Танаско со бројната челад од надворешната страна на фестивалските ѕидови.
               
             
           
            
            
              „Црна билка“
               од Ташко Георгиевски 
              (2006)