ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тој сакаше со помош на уметничката топлина да го излечи германското патолошко затврдување во тоталитарен режим, што се одвивало за време на неговото детство.

За московскиот underground, плодно земјиште кое веднаш реагираше на сѐ што се однесуваше на современата уметност од западна Европа, Бојс претставуваше вистинско откритие.

Сега, кога длабоките последици од поразот, разорувањето и срамот ја достигнаа својата кулминација, тие мораа да се соочат со студената омраза на светот.

Уметноста, според Бојс, истовремено е процес на самоизлекување и општествено исцелување.

Овие сликари кои живееа заедно и сочинуваа своевидно социјалистичко гето, збунето го насетија познатиот отпечаток, оној кој бидува втиснат еднаш засекогаш, отпечатокот на човекот кој го почувствувал, макар и за кратко, притисокот на тоталитарниот режим.

Во тоа време, московските интелектуалци страсно се интересираа за зен- будизмот, го читаа и препрочитуваа Карлос Кастанеда.

Се натпреваруваа овие старци, ретки мудреци на Балканот, исфрлени на духовните маргини на земјата од страна на тоталитарниот режим.

Зар бестијалноста на тоталитарните режими и бескрупулозноста на таканаречените „слободнопазарни“ општества не опстојуваат сосема легитимно на 99% од површината на планетата, па никој не може да ги криминализира?

Неговиот прв објавен роман, Времето на козите (Le temps des chèvres) претставува чудесно напишана романескна алегорија за едно општество под ударите на еден тоталитарен режим со сите придружни аберации.

Тоталитарните режими, особено во периодот на сталинизмот, владееја со ужасни, стравични методи во потчинувањето и обесправувањето на човекот.

Книжевното портретирање на тоталитарниот режим е жестоко, но е предадено мудро, задржано, низ сведоштва за трагиката и истрајбата на балканскиот човек.

Можеби мојата цел беше преку вистинската сказна да ги покажам апсурдностите на тоталитарниот режим, преку акции со крвави последици: ирационалната прораганда измислува лажни непријатели на системот за да ги започне ликвидациите.

Ако политиката, во своите програми, пишува Никола Ковач во својата книга Европскиот политички роман, се нафрла против жртвените јарци, дисидентите, класните непријатели, рлатениците од странство тогаш тоталитарниот режим не се двоуми пред масовните уништувања: од Шоа до Гулаг.

И на извесен начин, се покажува силна моќ да се претстави сета апсурдност на еден идеолошки и тоталитарен режим, успе­вајќи да претстави два живи лика во нивното возбудливо пријателство: ерудитот убеден во моќта на духот и козарот цврсто всидрен во моќната природа...