тивок (прид.) - ноќ (имн.)

Разговорот во тивката ноќ допираше до него. Појде кон портата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во тивката ноќ, крај реката, спроти Тврдината, како предизвик на минливоста што ја означуваше вечното течење на реката, некаде другаде, се извишуваше симфонискиот полифон изблик на среќното и соединето семејство.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
На овие мисли ме поттикнаа вашите писма.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Која блеска најсилно во сеќавањето?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тројцата пријатели во тивката ноќ, која сѐ повеќе длабеше и се чинеше дека нема никогаш да заврши, не сетија дека многу се оддалечија од јагулите, од темата за која беа собрани.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И еве по многу години, кога ја снема нашата куќа крај реката, кога таму се пресели едно друго време, на бетон и врева, често во тивките ноќи на истиот простор, кајшто останал само дел од тврдината Кале на другиот брег од реката, само во небото го откривам непроменет некогашниот поредок на ѕвездите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И сега, во оваа тивка ноќ крај реката, која повеќе не беше предизвик да се патува, Татко, посиромашен и за последните илузии, како да беше притеснет од Мајкиниот незаборав, на нивната љубов, на нивното единствено го­диш­но време на љубовта која не престануваше да цути во душата на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во меките и тивки ноќи на пријатните годишни времиња, обично мајка ми ги отвораше сите големи прозорци, и ние го наслушнувавме дури и дишењето на реката, таа живо нѐ поврзуваше со течењето на времето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)