Ете лели со инаетлак татко ми ме вати, чекај да ме види што маж сум јас.
               
             
           
            
            
              „Македонски народни приказни“
               од Иван Котев 
              (2007)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Утре, дај Боже здравје, одење в град и назат нема да се вратам од овие тешки лакрдии што ми 'и рече стариот, да знам оти завистина клетвата негоа ќе ме ватит; пиле да се сторам, бело море и црно ќе прелетам, ама уште еднаш при татка не дојдуам.
               
             
           
            
            
              „Македонски народни приказни“
               од Иван Котев 
              (2007)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Утре, дај Боже здравје, одење в град и назад нема да се вратам од овие тешки лакрдии што ми ги рече стариот, да знам оти за вистина клетвата негова ќе ме фати; пиле да се сторам, бело море и црно да прелетам, ама уште еднаш при татка не дојдувам.
               
             
           
            
            
              „Силјан Штркот“
               од Марко Цепенков 
              (1900)