студен (прид.) - вкочанетост (имн.)

Околу него се движеше и трепереше долга поворка - нечујна, разбранета и жестока во својата притаеност; се свлекла од ѕидиштата да се врти в круг како сиво проклетство, колона во која несигурно се претчувствува нишање на румени женски колкови и студена вкочанетост на ликови готови да обвинуваат за грев, сега кога тој, гревот, надоаѓаше со навев и се пробиваше низ многуте канали на свеста.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Внимаваше. Околу него се движеше и трепереше долга поворка - нечујна, разбранета и жестока со својата притаеност: се свлекла од ѕидиштата да се врти во круг како сиво проклетство, колона во која несигурно се претчувствува нишање на румени женски колкови и студена вкочанетост на ликови готови, да обвинуваат за грев, сега кога тој, гревот, надоаѓаше со навев и се пробиваше нив многуте канали на свеста.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)