За тие задоволства, имплицира Милер, бродвејскиот мјузикл и уживањето со кое тој се слуша би биле неумоливо и беспоштедно погубни.
    Да скратам, постоунволскиот геј-маж, укажува Милер, е склон да ја третира секоја културна практика што може да му ги разоткрие сопствените архаични настрани чувства, а со тоа и да му ја обнароди афективната структура на сопственото рано субјективно обликување, приближно онака како што „пошироката култура околу него ја угнетува и ја толерира... неговата хомосексуалност“. (27) Со други зборови, според Милер, бродвејскиот мјузикл и срамотната сентименталност што тој ја кодира за геј-мажите постепено почнале да ја означуваат онаа срамна внатрешност што и самата хомосексуалност некогаш ја претставувала.
               
             
           
            
            
              „Како да се биде геј“
               од Дејвид Халперин 
              (2019)