По патот на                               не знам кој Мебиусов ефект и претставништвото исто така                               се свртело против самото себеси и целиот логички свет на                               политичкото со самото тоа се растурил, отстапувајќи му го                               местото на еден бесконечен свет на симулација во кој одеднаш                               никој повеќе не е представен ниту претставува било што, во кој                               сѐ во ист момент се акумулира и растура, во кој дури исчезнал                               осовинскиот усмерувачки и спасоносен фантазам на власта.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)