Болестите се секогаш духовни кризи во животот, во кои старите искуства и фази се           отфрлуваат за да се овозможат позитивни промени.”
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Пијаното           без сомневање било софистициран симбол на Бојсовото лично сопство, бидејќи           ја претставува неговата грандиозност и одалеченост и сугерира дека, детинесто,           несвесно се идентификува со големината и одалеченоста на своите родители.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Користејќи го таквиот хаос и аморфност за “свесно да го затопли           студениот, успиен облик од минатото, општествената конвенција”, на пример           концертното пијано, Бојс го вратил во формативниот период и ја ослободил           топлината што била кристализирана во него, откривајќи во него нов живот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 11-12“
              
              (1995)