скришен (прид.) - место (имн.)

Преку нив, преку субашите ги поучија другите како да се одбранат од данокот во крв - на новородените да им врежуваат крстови на скришни места, под мишките, или направо на челата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Затоа е Соколе сигурен дека има во неа едно скришно место што ја оправдува неговата љубов.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Дојди назад на скришното место. Побезбедно е“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Претпоставувам дека вие веќе имате некое скришно место?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но предизвикот да имаат скришно место, кое ќе биде само нивно, беше преголем и за двајцата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Обично е безбедно да се употреби исто скришно место два пати.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа се случи на едно друго скришно место што го знаеше Џулија, камбаната на една руинирана црква во еден речиси напуштен дел од градот, каде пред триесет години беше паднала атомска бомба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие извикуваа навреди кон чуварите, даваа жесток отпор кога им ги одземаа личните работи, пишуваа безобразни зборови по подот, јадеа прокриумчарена храна што ја вадеа од некои мистериозни скришни места во нивните алишта, па дури му се извикуваа на телекранот кога овој ќе се обидеше да воспостави ред.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Важно е скришните места често да се менуваат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кети стоеше и ги гледаше додека јадеа, и во таа мешаница грабливите сојки бесшумно се спуштаа долу за да грабнат од храната и со клуновите да ја однесат во своите скришни места во дрвјата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сакаше да ги знае сите тие работи, сакаше да знае сѐ, што беше напишано во оние тешки купишта книги во собата од младичот, а сакаше да го знае и она, што го кажуваа и другите, забранетите, кои младичот отпрво си ги криеше под креветот, а за кои после Змејко му изнајде едно скришно место во подот од своето сопче. Младичот не му кажа ништо веднаш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„И како тогаш подароциве ќе нѐ развеселуваат и ќе нѐ прават посреќни ако се вадени од торбите на гревот“ го прашував сладострасниот корисник на мојата љубов?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„А ти од тие скришни места ми носиш подароци?”, го задевав јас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зарем газето на Натето Дукова го сметаш за скришно место?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уште не знаев дека и таа несреќа може да не снајде бидејќи не знаев за постоењето на иследниците.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш и имам речено на мајка ми кој знае колку ќе бевме несреќни нашите мисли ако ни се испишуваа и на лицата?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Море за какви скришни места ми зборуваш?“, веќе заискруваше сладострасникот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно е упатен дека и знаците на лагата најчесто бараат скришни места на лицето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Така Курназ, покрај дрвената нога се здоби и со дрвена трафика, едната со тајни места за криење, а другата со скришни места за шверцување.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Мене, синко, и од порано ми е познато тоа носење пари на скришни места.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
кога се враќав од кјото во токио баш под гордата бела чалма на фуџи одгатнав зошто возот шинкансен нозоми се лепи на магнет и не прави тик-така тики-така како што прават нашите возови удирајќи по шините, тоа мора да е затоа што на дечињата им треба тишина за кога ќе ги виткаат книжните жерави да ја слушнат поубаво песната на славеите од крошните на вечно расцутените цреши и за да можат во тишината во себе да си посакаат да пораснат што повеќе да пораснат ако не бива баш колку фуџи тогаш барем колку долгоногите жерави (ова со долгоногоста, разбирливо, особено им беше важно на девојчињата) тогаш сосе дечињата кои виткаа книжни жерави одгатнав и дека тишината е скришно место на раат да си позбориш сам со себе - ја да се помолиш за троа среќа и праведност, да се помолиш и за мир во овие времиња на секакви предизвици, ја да се заколниш на верност, чистота и побожност, ја да посакаш убавина и љубов, убавина и љубов, љубов, ја да истуриш некоја клетва за ѓоа новиот економски поредок што носи само нови поскапувања на хартијата од која се прават жерави, а може и некоја задоцнета клетва за наставничката по хемија која се насладуваше кога ни ги теглеше ушите и чијшто поглед жежеше како солна киселина. кога се враќав од кјото во токио цело време возот шинкансен нозоми ни го надлетуваа книжни жерави - ем не вардеа од многу замор, ем ни даруваа долговечност, долговечност тадури и бесмртност оригами, оригами на сите страни некои жерави пролетале, некои се струполиле а тебе ако ти чини, прави се дека не знаеш колку заблуди на овој свет и век се стокмени од хартија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
СТРАСТ Симонче уште од малечок беше научен да краде: ѝ крадеше на сестричка му Верче играчки и ги криеше на такви скришни места каде што таа не можеше да ги најде: под креденец, под душек, во ќункот, во оџакот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Можеби тој воајер кој наѕирнува од некое скришно место ќе поверуваше дека Анастасија си вообразува оти нејзината рака е крило што сака да ги испита своите можности за полетување?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Под душемето на чардакот имаше едно скришно место во кое ги криеше книгите кои можеа да бидат забранет и да му донесат несреќа на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)