Не е важно која беше процедурата    на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до    автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден    од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот    возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше    дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни    на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела    ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат    работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да    помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)