Би било сепак пресилно да му се додели на Кејџ таа    склоност, но тој во своите празнења со зборовите од смислата се приближува    кон ставот на необврзаност и од зборовите-слики создава непробивен    предмет пред чии алеаторични конфигурации престанува можноста за било    какво читање на јазичната смисла.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 10“
              
              (1997)