Стара баба с дрехла рака  крена бела крпа  и избриши свој си образ,  очи, клепки, с'лзи.
               
             
           
            
            
              „Крвава кошула“
               од Рајко Жинзифов 
              (1870)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Нихна младост, пуста младост  своето си искат.
               
             
           
            
            
              „Крвава кошула“
               од Рајко Жинзифов 
              (1870)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Но гладниот е секогаш себичен: само клунот свој си го гледа.
               
             
           
            
            
              „Небеска Тимјановна“
               од Петре М. Андреевски 
              (1988)