Јатката на моливот, сите мои копнежи и тајни  ги пресоздаваше во зборови и таа нејзина  дарба е дело на голем и свет оган,  низ кој се топела и претопувала нејзината  света твар, сѐ дури низ тој оган  и самата не се пресоздала во мое  сеќавање.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Сега, засекогаш тој ќе ги изуми и сите  имиња, сите адреси, алегории.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)