Во мојата сонлива соба се разлеаја очите на денот. Тие заиграа во смрзнатите шари на ѕидојте  и од нивниот насмев оживеа мртвите цвеќиња  Остриот мирис на сеното  слеан со песната птичја под стреата  се занесе над постелата.
               
             
           
            
            
              „Дождови“
               од Матеја Матевски 
              (1956)