Таквата           „психологија” не е детална дескрипција на психичките механизми, туку е стилизирана           во една чисто етичка детерминанта на дејствување, па затоа служи за „осветлување на           душевната структура” (структурата на „вистинското суштество”), како и за осветлување           на нејзе аналогната структура на „вистинската стварност”.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 36“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Јохан, коњчето од вртелешка (Das Karusellpferd Johann, 1914) прв пат е објавен дури    1967 во Цирих во рамките на романот Tenderenda, der Phantast. 74                                                                                         okno.mk              Срѓан Богосављевиќ              ПОГОВОР              Проникната со свеста како за аксиолошкиот така и за онтолошкиот распад на           стварноста, експресионистичката генерација инсистираше на ургентната потреба од           создавање нова слика на светот и човекот којашто ќе ја ревидира и натуралистичката           и импресионистичката антропологија: според таа нова слика, човекот ниту со           наследството, односно со средината не е каузално условен дел од природата („животно           што страда”), ниту е психички механизам којшто, препуштен на необврзната игра на           непресметливите „нерви” и случајности, резигнирано-пасивно реагира на „дадената”           стварност од атомизирани импресии, туку е слободен дух благословен со способноста           волјата да ја насочи кон создавање сопствена стварност.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 36“
              
              (1997)