А тој седи, ме гледа, дури и чашката ја тргна од устата, помислив ми ги мери зборовите, и јас, зошто да кријам, уште веднаш поверував дека го отрезнив, дека успеав со неколкуте зборови да брцнам во азното на суштината; дека ми појде од рака да ги закопам тие негови проклети бубачки.
               
             
           
            
            
              „Жената на белогардеецот“
               од Србо Ивановски 
              (2001)