На ова место се затвора како концептуалниот круг на односите на новата британска     уметност и поп-културата така и кругот на пазарната логика во којашто таа се наоѓа. 186                                                                                          okno.mk           Оваа пазарна логика (која кај нас нема шанси да постои уште долго време), истовремено           е инспирација и природно живеалиште на праксата за која што стана збор.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  По говорите на     градоначалникот Димитриј Рупел, претседателот Милан Кучан и гостинот, естонскиот претседател Ленарт Мери,     непосредно пред свечениот почеток на концертот на Лајбах со кој почнува Европскиот месец на културата Љубљана     97, се појави на сцената ненајавено, неочекувано, како туѓо тело и паразит во ритуалот.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Финансиите се за сиромасите, не за нас“, со длабок глас, бавно     како крвник и свечено како проповедник, соблечен до појас и наметнат со бела прегача, како ковач или месар, како     занаетчија- мајстор накусо, грмеше на сцената на Цанкаревиот дом Петер Млакар, членот на Одделот за чиста и     практична филозофија на Neue Slowenische Kunst, дружина 1983 г. создадена од музичката група Laibach, ликовната     група Irwin и Gledališće sester Scipion Nasice (подоцна Kozmokinetični kabinet Noordung).
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 37“
              
              (1997)