9. Се гласи ноќната шума и попусто вика да запреш  ти не слушаш  ни каменот го гледаш ни повејот што јакне  не слушаш  те мами сал ноќта и тие светлината в сон што им иде  дур попусто некој те вика и чекорот твој свиден  ти не слушаш  Час е неречената песна ѕвездите кога ги виши  во штамата на светот  и притаената мрака што сака под тие светила скришни  да ти го згасне летот  ти не слушаш  Истрел ги собори ѕвездите  Самотнику дали го чу  И како да го чуеш во итањето  во тоа итање убаво  на усните со зборот што ги раскрева  урнатините на ноќта  и во заборав ја истава црната стија на биднината  Радост на итањето твое по ранетите лисја  по премалениот шум  сал муграта твоја ја знае  и истрелот само ја чу
               
             
           
            
            
              „Елегии за тебе“
               од Матеја Матевски 
              (2009)