прв (прид.) - навод (имн.)

Ако Борхес го претвориме во логоцентричен татко, во поседник на трансценденталниот означеник, собирач на Негативноста, тоа би значело да се искриви мислата на Дерида.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вториот епиграф од Борхес во третото поглавје од првиот дел на “Фармацијата” - како што видовме - го повторува Борхес од првиот навод, а сепак и го надмавнува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Паскаловата сфера“, од каде што е земен првиот навод, е есеј на три страници во кој Борхес низ целата историја на западната мисла и литература пронаоѓа траги од метафората што се наоѓа кај Паскал.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа метафора, дека Бог е како сфера чиешто средиште е секаде, се сретнува кај Платон, преку Данте, до Паскал.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)