Гого со мерак си црташе на рапавата хартија со дебелиот                          молив, не чувствувајќи го зад себе повременото надгледување на професорот, па со жалење го остави новиот алат кога заврши часот и се прибра во бучниот интернат сиот потиштен што не стасал да направи она што можел а уште помалку она што го сакал.
               
             
           
            
            
              „Синовски татковци“
               од Димитар Солев 
              (2006)