ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Потоа, сопственикот како тужена странка, пред судот повика и двајца сведоци кои во тој момент беа вработени во неговата компанија, но овој пат тоа беа постари работници кои беа пријавени во АВРМ и беа на повисоки надзорни позиции – кои под притисок или можеби и со согласност, бидејќи се директно зависни од сопственикот за својата материјална состојба, сведочат против младиот Јакшиќ кој критичниот и кобен ден кога се случи несреќата, во име на пожртвуваноста за доброто на фирмата, а со цел „работата да не трпи“, изгуби најмногу од сите.

Меѓутоа, како што ни кажа нашиот соговорник, тоа за него и онака е неприфатлива понуда – бидејќи тој немаше никаква потреба од тие производи, како и начин на кого да ги продаде.

За осудување е и фактот што директорот кој беше и доминантен (наводно со спорни акции) сопственик на компанијата, кога дозна за тужбата насочена против него, практично се обиде да подмити т.е. да се спогоди со неколкумина вработени кои сѐ уште не се беа приклучиле кон тужбата, а имаа намера да го сторат тоа.

За жал, до ден-денес, отпремнината сѐ уште не е исплатена и покрај обврската да се исплати пред работниците да аплицираат за паричен надоместок по основ на привремена невработеност во АВРМ – Центар за вработување Велес.

Во ова сведочење судот превиде дека овие наводни очевидци немаа никаква потреба да бидат а, згора на сè, и воопшто не беа присутни во просторијата каде се одвиваше работата и отстранувањето на 199 дефектот, односно отпушувањето на затнатото црево на машината за малтерисување со помош на армирана шипка.

А не си го поставувам затоа што немам никаква потреба да одговорам или пак, што е последица на потребата за одговор, тоа и да го соопштам.

Леснина која што можеби уште повеќе произлегува од тоа што немам никаква потреба да бидам во оваа или во онаа состојба.

За мене тоа беше тешко и затоа одлагав. Мојата колебливост се потстакнуваше и од тоа што сепак имаше денови кога не чувствував скоро никаква потреба од чевли: оние убави мартовски денови, јасно сончеви, кога децата првпат се собуваат боси и трчајќи го сеќаваат слаткиот скокот од влажникавата пролетна земја по голите табани.

Таквото одрекување е во основата на настојчивоста дека помладите геј- мажи, здрави и негибнати од хомофобија, немаат никаква потреба од машка геј- култура – и дека никако немаат никаква потреба од машка геј- култура што имплицира некаква женска идентификација или некаква женственост.

Откриј зошто!349 Би било исто толку лесно колку што би било бесцелно да фатиш да ги зафркаваш луѓево – на пример, да речеш дека јуначкиот мажествен немар за убавините на интерпункцијата им е настрано неусогласен со сомнително разузданата, прилично емотивна, апла женствено претерана употреба на извичникот.

Тогаш, излегува дека меѓу нечувствувањето никаква потреба да му се припаѓа на нешто и чувствувањето неодолив порив да влезеш низ примамливион влез на маалскион пијано-бар не зјае никаква непремостлива генерациска провалија, туку само тенок меѓуграничен појас што не е поголем од деценија.

Па луѓево, г0јовиве, отворено признаваат дека ним филмот знаменосец, уметничкото дело што им го симболизира целото движење, им e Планината Броукбек.350 Што има, тогаш, човек да се мачи без потреба да биде свиреп?

Ако излезе дека сиве овие вечни тврдења за генерациската разлика се точни и актуелни, тогаш би излегло и дека народон што има над триесет години и што денес виси по пијано-баровите бил до пред само кратко време новата генерација што излегла од тинејџерството и не чувствувала никаква лична поврзаност со геј-идентитетот, со геј-културата и со геј-заедницата.

За среќа, нема никаква потреба од тоа.

Постојано тврдат, со истата празна настојчивост, дека тоа што се геј не ги определува.

А за тинејџер тоа е старост.

Но, нема тука да извадиме некоја вистинска етичка и интелектуална корист ако машки им покажуваме кој е кој, да им се правиме надмени или да се величаме себеси на нивна сметка – тоа е само бонус сеирче, кучкински ќеф, на кој е тешко да му одолееш.

Сепак, јас ќе се обидам да го направам тоа во поглед на една револуција во философијата, онаа постмодернистичката, и на тоа движење во поглед на еден философ - Жак Дерида (Jacques Derrida).

Направив неколку измени како резултат на некои корисни забелешки; сепак, сигурен сум дека тие се недоволни да призведат консензус. превод: Жарко Трајаноски 68 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Iddo Landau Што е старо кај Дерида? (What’s Old in Derrida?) Philosophy 69, 1994 1 Револуциите често задржуваат повеќе карактеристики од предреволуционерната состојба, отколку што сакаат да признаат оние што ги прават.

Карактеризирајќи ја предреволуционерната состојба како лоша (инаку не би имало никаква потреба за револуција), во желба да ја истакнат величината на нивните дела, револуционерите сакаат да ги потенцираат разликите помеѓу претходната состојба на нештата и новата состојба, и претпочитаат да гледаат на сличностите како да се малку и незначителни.

Немаше никаква потреба да се разбираме со зборови.

Но на крајот нема да има никаква потреба дури ни од тоа.

Не чувствував никаква потреба да научам нешто на универзитет за тоа како да се чита и што или како да се пишува.

Никој и никогаш не би можел да ме испрашува за тоа.

По рекацијата на Тито, мајорот Дикинсон и неговите луѓе примиле извинување, но им било ставено на знаење дека партизаните не гледаат никаква потреба од продолжување на нивното присуство во Македонија.

Елен Лејбовиц Ce 7 juin 2001 Monsieur, Il y a six mois, en commandant des livres јаvаiѕ rеu des chocolats. Rсеmmеnt јаvаiѕ соmmаnd des tаgrеѕ, et јаi rеu deux nappes рrоvеnаlеѕ. Je nаvаiѕ aucun besoin de ces nappes et je les aurais de toute fаоn dоnnеѕ. Donc, je vous les ai еnvоуеѕ.

Немам никаква потреба од овие прекривки и морав некому да му ги подарам.

Посебно во овој момент ми се чини дека овие прекривки, кои го прекриваат столот околу кој се собира семејството за обедите, за мене добива посебно значење.

ЈАКОВ: Господине Божо, немам никаква потреба од граѓанска пристојност.

Знаев дека ако останам ќе требаше да завршам на нервно, а немаше никаква потреба да се прави толкава жртва, ниту имаше за кого. Тој не вредеше за толкав труд.

Гемиџиите биле верни до фанатизам еден кон друг и не чувствувале никаква потреба за контрола.